อีกนาทีก็สายเสียแล้ว

"พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว"

ฉันเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่งมาตั้งแต่เด็ก การบ้านจะถูกทำในช่วงเวลาที่ควรนอน ทำให้ดูเหมือนมีการบ้านเยอะ แต่ความจริงแล้ว ฉันเอาเวลาไปทำอย่างอื่นมากกว่า น่าเสียดายที่การนอนดึกของฉันในวันนั้น เป็นคนละประเด็นในวันนี้ วันนี้ฉันนอนดึกเพราะเขียนหนังสือ

ที่เสียดายเพราะ..ฉันอยากเหลวไหลอีกครั้ง เวลานั้น มีความสุขลึกๆนะ ที่ได้ปั่นงานหลังจากดูการ์ตูน ละคร และวาดรูปเล่นแต่ด้วยสมองที่แก่ตัวลง บอกว่า พรุ่งนี้ก็สายเสียแล้ว ฉันกลับไปทำคล้ายๆแบบนั้นยากแล้ว

ตอนที่เรียนปริญญาตรี..ฉันเผางานทุกคืน เพื่อให้ทันส่งอาจารย์ในรุ่งเช้า เชื่อไหมว่าฉันทำงานต่อรายวิชาประมาณสองถึงสามชิ้น เพื่อเอามาเลือก หลายครั้งที่ฉันเลือกงานที่ทำเสร็จชิ้นแรกๆ แต่ก็มีที่งานชิ้นสุดท้ายสวยกว่า แต่นั่นแหละ การเผางานไม่ได้หมายถึงคนที่ทำต้องเหลวไหลนะ ฉันพยายามเรียนให้ได้รู้เรื่องมากที่สุด

จำได้ว่า มีคืนหนึ่ง อาจารย์สั่งให้เพ้นสีน้ำมัน เราลักไก่ด้วยการเพ้นอาคิลิกด้วย ผลออกมา เราควบคุมเนื้อสีไม่ได้ คิดๆไม่น่าเลยจริงๆ แทนที่จะเสร็จเร็ว ดันหงุดหงิดเข้าให้ เราไม่เก่งเรื่องเทคนิค จึงตัดสินใจ วาดใหม่ ไม่ใช้ลินสีด...สีไม่แห้ง ต้องเอาพลาสิกปะหน้า

ตอนเอามาเปิดส่งอาจารย์ โอยลำบาก ระวังเพื่อนๆแสนซนมาชนมาก จะบอกว่า เฮ้ย สี ยังไม่แห้งโว้ย...

มาเรียนปริญญาโท สันดานเดิมๆยังไม่หาย แต่ดีที่เรียนน้อยกว่ามาก ฉันเรียนประวัติศาสตร์ศิลป์ ไม่ต้องวาดรูป ขอแค่อ่านหนังสือ ฉันอ่านหนังสือมากกว่าแต่ก่อน แสนเท่า แต่ก่อนนิยมดูรูปมากกว่า...เหนื่อยสายตา และปวดหัวมาก

อาจารย์พูดกรอกหูทุกวัน..คุณต้องอ่านหนังสือมากๆ สำหรับคนที่ไม่ค่อยรู้หนังสืออย่างฉัน การมาเริ่มต้นที่นี่ มันหนักหนาเอาเรื่องอยู่...เหนื่อยมาก จะขี้เกียจก็ไม่ได้ ทำรายงานไม่สามารถเผาก่อนส่ง มีแต่ต้องทำให้สมบูรณ์เท่านั้น

ฉันใช้เวลาหาข้อมูลทำรายงาน และเขียนมันในคืนก่อนส่ง สามวัน เห็นไหม เรานิสัยดีขึ้น ทำเสร็จก่อนส่ง แต่ไม่วายต้องมีแก้ไขจุกจิก อยู่ดี

วันนี้ วันที่ไม่ต้องเรียนหนังสือแล้ว ฉันอ่านหนังสือของนักเขียนวรรณกรรมเยอะ(มันก็ยังน้อยหรอก)กว่าแต่ก่อน อ่านแล้วคิด คิดแล้วเขียน ไม่อยากให้ความฝันที่เปลี่ยนตอนเรียน ปโท ต้องพังลง

อีกนาทีก็สายเสียแล้ว

อย่ารอถึงวันพรุ่งนี้เลย ทำงานดีกว่า