ป่าช้านคร

•เสียงหวีดหวิวลิ่วลมคมบาดหู
ระริกกู่ก้องฟ้องร้องเรียกหา
อ้อมกอดอุ่นที่พลัดพรากจากกันมา
ติดตรึงตราเพียงหลับฝันวันล่วงเลย

• แม่เคยป้อนนมให้ร่างกายแกร่ง
กระชับแรงเติบโตโอ้อกเอ๋ย
ผ่านกี่ปี กี่คืนค่ำ ย้ำรำเพย
ที่พัดเผยความคิดถึงจึ่งติดตาม

• เพียงเพื่อถามแม่จ๋าสบายไหม
ผืนนาไร่เราร้างอ้างคำถาม
ที่เคยปลูกเคยพรวนดินถิ่นเงินงาม
ไม่ครั่นคร้ามหวามเกรงต่อเภทภัย

• ตากับยายตายแล้วแม่ไม่รู้
ที่ที่อยู่หลุดจำนองน้ำตาไหล
ผืนดินที่เคยชุบเลี้ยงเสบียงใจ
ไม่เหลือแล้วหรือไรให้ทำกิน

• มาเมืองใหญ่ผู้คนคล้ายไร้ชีวิต
ช่างเบือนบิดจากที่ฝันหมั่นถวิล
ว่าเมืองฟ้าเมืองธิดาพาใจบิน
หัวใจสิ้นโรยแรงแพลงหัวใจ

• สองเท้าเปล่าของลูกเริ่มสั่นทัก
เหนื่อยเหลือนักจักตามหาแม่ที่ไหน
เหลียวมองหาที่ว่างร้างป่าใจ
นี่แน่หรือเมืองใหญ่ชั่งใจตน

• หรือเราเองที่หาใช่อย่างเขาคิด
จึงเบือนจิตคิดกับเราเยี่ยงสัตว์ขน
โอแม่เอ๋ยลูกล้าเหนื่อยเอื่อยกมล
แม่หรือทนอยู่ในที่เช่นนี้มา

• หรือแม่จ๋าก็ตายแล้วหาได้อยู่
ในเมืองที่ไร้ผู้ก่นกังขา
ป่าช้านี้คือที่ฝังกลบมารดา
แม่จึงไม่คืนกลับนายังบ้านเรา

• สะอื้นสะอึกสุดท้ายกลับคืนถิ่น
ยังแผ่นดินแนวกว้างขุนป่าเขา
ตามประสาลูกกำพร้าไร้ถิ่นเนา
แม่,ยาย,ตาขอเก็บเอาไว้ในใจ

• สังคมเอยไม่คล้ายที่พึงประสงค์
เหยียดเบียดลงคงค่าแค่เราเขลา
เก็บรักเอยเก็บเอาไว้ในใจเรา
ป่าช้าเล่าคงกลืนฝังจนหมดเมือง

• จำจดก้าวสุดท้ายของปลายเท้า
ร้อยเรื่องราวร้าวน้ำตานองนิจเนื่อง
ดีกว่าทิ้งชีวิตปลิดปล่อยเปลือง
ทิ้งราวเรื่องไว้นั่นหนาป่าช้านคร.