1554 Better late than never.

บนทางฝัน แน่นอนว่าอุปสรรคจะต้องเวียนเข้ามาทักทาย เม่นน้อยในอ้อมแขนพร้อมสลัดขนแหลมทำร้าย ... ถ้าเลือกจะทำแล้ว อดทนเท่านั้น

Wednesday, October 11, 2006

ตลอดเวลา


เคยทำอะไรแบบเดิมตลอดเวลาไหม...ไม่เคย...
ฉันตอบได้ทันทีว่าไม่เคย นอกจากการหายใจแล้วฉันไม่เคยคิดทำอะไรอยู่อย่างนั้น ตลอดเวลา

แน่ล่ะว่า มันเป็นเรื่องสามัญมาก..ใครต่อใครก็ไม่ต่างไปจากนี้ แต่ที่ฉันรู้มีสิ่งหนึ่งที่ฉันสามารถทำมันได้มากรองลงมาจากการหายใจ นั่น คือคิดแล้วถ่ายทอดมันออกมาในงานวรรณกรรม

ฉันเคยอ่านบันทึกจากหุบเขาฝนโปรยไพร ของพี่ชายที่ฉันรัก กนกพงศ์ สงสมพันธุ์....เขานี่หนาที่เคยบอกว่า อยากเก็บเรื่องราวที่ผ่านเข้ามาในชีวิตในรูปของวรรณกรรม...ฉันเพิ่งรู้ ฉันเองก็คิดแบบนั้น เพียงแต่เริ่มเขียนช้าไปนิด แต่สั่งสมมานานจนเป็นวัตถุดิบที่เพียงพอในปริมาณหนึ่ง

ฉันขีดเขียนอะไปตามอำเภอใจจนมันเป็นรูปร่างเต็มที่เมื่อตอนไปเรียนภาคสนามที่ อยุธยา...ตอนนั้นเหงาระหว่างการเดินทาง คิดถึงคนบางคนที่เชียงใหม่เหลือทน บ้านเรือนไทยริมน้ำ เหมาะสมที่จะเริ่มต้นเขียน ฉันเขียนจนได้....เช้าวันรุ่งขึ้นถึงได้รู้ว่า เวลาเขียนออกไปแล้ว เราโล่ง โปร่ง สบาย...ฉันไม่เบื่อเลยเวลาเขียนรายงาน..ขอให้ได้เขียน และมีคนอ่าน .............อ่านความคิดฉัน

ฉันเขียนให้เธออ่านที่บ้านพี่วินทร์...นานหนึ่งปีแล้ว
ไวมาก...1 ปีเต็มกับงานมากมายของฉัน...ฉันเห็นตัวเองในนั้น เห็นเหตุการณ์ และเรื่องราวนานา ความทรงจำของฉันฉายขึ้นเหมือนภาพยนตร์ ทว่ามันชัดเจนเสียจนน่าตกใจ ราวกับว่า เพิ่งผ่านมาเมื่อสักครู่...ความละเอียดอ่อนของมิตรภาพ ทำฉันตื่นตัวเสมอ

ถ้าถามว่า เวลา 1 ปี ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันบ้าง
หนึ่งในนั้นคืองานเขียน...เขียนออกมาโดยไม่ต้องรับรู้ว่าจะขายได้ไหม...จะดีเลิศไหม ฉันเขียนออกมาเพื่อรับใช้ความรู้สึกตัวเอง
ฉันมีความรักกับงานเขียนตัวเอง ฉันถึงเขียนออกมาบ่อยครั้ง อย่างไม่รู้เบื่อ

ฉันเพียงอยากเอ่ยคำว่า...ฉันรักแล้วฉันจะทำ...ฉันเอ่ยกับตัวเองแบบนี้ตลอดเวลา


แด่ 1 ปีที่มีความสุขกับการเขียน ที่ www.winbookclub.com

5 Comments:

Anonymous Anonymous said...

;-)

nhephex

9:06 AM  
Anonymous Anonymous said...

โอซซซ

3:04 PM  
Anonymous Anonymous said...

wow!!
แอบไปอ่านบ้านคุณวินทร์มาแล้ว
ภาษาเขียนลื่นไหลน่าสนใจนะครับ
สัมผัสได้ว่ามันสดดีนะครับ

คนเขียนขยันเขียน
คนอ่านก็ขยันอ่านนะครับผม

10:50 PM  
Blogger keerati said...

ดีใจจังเลยที่ติดตามกันนะคะ


วันนี้โทรไปหาคุณพ่อมา บอกว่าลูกสาวส่งบทกลอนประกวดเวทีแรก ได้มา 6.5 คะแนนแล้ว


ในเวบพี่วินทร์ที่มีประกวดหลายประเภท มีบทกลอนนี่เองที่ทำได้คะแนนหน่อย

ลุ้นๆอยู่ว่า ถ้าได้รางวัลนะ จะถ่ายรูปส่งไปให้คุณพ่อดู



***
ขอบคุณมากนะคะ

ปล.บ้านที่เชียงใหม่ ของอ้อยอยู่ที่แม่แตงค่ะ

12:31 AM  
Anonymous Anonymous said...

...
..
.

อ่า.... แอนนิแวร์ซารี่ฮะวัยรุ่นนนน !!!!

2:28 PM  

Post a Comment

<< Home