รางวัลความรัก
ไต่เต้าเงาเมฆเจ้าไร้รูป
นี่หนาจูบแผ่นดินกี่ค่ำเช้า
ผ่านลมร้อนลมหนาวกี่คืนยาว
เพื่อเติมก้าวสู่ความฝันที่หมั่นคอย
**
ทีละนิดจิ๊ดจ้อยค่อยคอยถัก
เติมความรักเติมชีวาไม่ล้าถอย
ก้าวเถิดก้าวยาวหรือย่อไม่ท้อรอย
ที่ก้าวมาห่างนับร้อยจากจุดเดิม
**
เพื่ออะไรนั่นหรือ คือความรัก
ให้หมั่นหนักชักชวนเพลงครวญเสริม
นี่หนาเจ้าเห็นไหมใจเจ้าเจิม
เติมแต่งเพิ่มความสุขที่ยินดี
**
รางวัลนี้คือรอยยิ้มพริ้มหายเหนื่อย
ระหว่างทางที่เดินเรี่อยซับเหงื่อนี้
ให้กำลังใจคงมั่นหมั่นพียรดี
เพื่อก้าวไกลไปถึงที่หมายหัวใจ.
***
แด่ 22 ตุลาคม 2549.มิตรภาพไม่เสื่อมคลาย ....สหาย...ญาติน้ำหมึก ที่บ้านพี่วินทร์
posted by keerati @ 10:19 PM
4 Comments:
แวะมาพักมาพิงกวีกลอน
แวะมาเต็มเติมอักษรอันอ่อนหวาน
แวะมาต่อแวะมาเติมให้ยาวนาน
แวะมาถักแวะมาสานกำลังใจ
วันนี้เข้าบ้านเอกทีนไม่ได้ครับ ถูกปิดปรับปรุง
ไม่ได้เจอกันนานเลย
คุณอากาศกวี
ช่วงนี้คอมมีปัญหานิดหน่อยนะ
เฮ้อ ... อยากไปพิมพ์ดีดแบบแต่ก่อน
...
..
.
การได้มาซึ่งมิตรภาพนั้นว่ายาก
แต่การรักษามิตรภาพนั้นให้คงอยู่... ยากยิ่งกว่า
...
วันนี้เหมือนเราได้สูญเสียไปอีกหนึ่งมิตรภาพ..
แต่อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้ว่า..
...
ภาษามันดิ้นได้...
จังหวะอะไรก็ไม่รู้.. ช่างมันเหอะ..
ป.ล. เวลามีคนด่า = เหมือนเราตะโกนด่าตัวเอง
....
รางวัลที่ได้มานั้นไหนจะสู้รางวัลชีวิตที่เราเองนั้นได้ประจักษ์ได้มาจากน้ำแรงที่เราได้ทุ่มลงไป ถึงคนอื่นอีกมากมายจะยังไม่รู้ แต่อย่างน้อยก็มีตัวเราเองนั้นคนนึงที่ได้รับรู้ไว้ พยายามต่อครับ จะรออ่านบทความดีๆต่อคับ
Post a Comment
<< Home