1554 Better late than never.

บนทางฝัน แน่นอนว่าอุปสรรคจะต้องเวียนเข้ามาทักทาย เม่นน้อยในอ้อมแขนพร้อมสลัดขนแหลมทำร้าย ... ถ้าเลือกจะทำแล้ว อดทนเท่านั้น

Saturday, October 14, 2006

สามสิบสามปีเลือดขาวยังคาวคลุ้ง

ภาพจากhttp://www.14tula.com/


เลือดขาวยังคาวค้าง
สิเปื้อนร่างผู้ภักดี
บริสุทธิ์หยุดอธรรมี
ด้วยวิถีวิธีใคร

บ้างร้องตะโกนก้อง
อย่าลำพองปองไผท
แผ่นดินพ่อสร้างไว้
จึงหาใช่ของใครเทียว

บ้างง้างมีดตอบสู้
หวังเพียงกู้ชูเฉลียว
ปัญญามีแง่เดียว
ใช้ขับเคี่ยวต่อสู่ไป

จึงตายไร้นามชื่อ
ร่างกลบรื้อได้หนไหน
กี่ผู้กี่คนไทย
ที่ต้องตายไปกับฟอน

ฟืนสุมรุมเร้าไห้
นี่หรือใช่บทคำสอน
ธรรมนูญดังบทกลอน
กล่อมภมรเมื่อหลับตา

ยังหวังให้ดินชาติ
มีอำนาจร่วมรักษา
ก้องเกียรติเมื่อนิทรา
ดินกลบหน้ายังอุ่นใจ

ตุลาเอยผ่านพ้นวนอีกหน
สามสิบสามถามกมลอยู่หนไหน
สิ่งที่เรียกกันว่าประชาธิปไตย
วันนี้ใช่แน่แล้วหรือคือความจริง

เลือดขาวยังคาวคลุ้ง
เพียงหมายมุ่งปรุงบางสิ่ง
ให้มองเห็นดีด้อยร้อยคำวิง
อย่าให้เลือดจมทิ้งนิ่งหายเลย.

8 Comments:

Blogger keerati said...

กลอนนี้เขียนไว้นานแล้ว

กรวดเม็ดร้าวกระทบใจ
เมื่อ: 2006-05-11 16:38:38

• มองเห็นเจ้ากรวดเม็ดน้อย
เจ้าว่าคอยอยู่ใต้ตะไคร่หม่น
ซ่อนเพลงเศร้าขับขานว่าทานทน
มองน้ำวนรินไหลอยู่ดูคุ้นชิน

• ความเงียบเหงาเหน็บหนาวที่ได้รับ
ฤช่วยขับท่วงทำนองเซาะโขดหิน
ฟังเรื่องเล่าจากต้นธารน้ำตาริน
จึงซบหินครวญเพลงเนาเฝ้าธารา

• เจ้าเคยไหมสัมผัสท้องทุ่งกว้าง
ทอดตัวพรางกำบังฝนยลพฤกษา
พบผู้คนหลายชนชั้นหลากจรรยา
เช่นดั่งข้าฯมองเห็นอยู่เช่นนี้

...................................................
...................................................

• โอ้ประกายแดดแผดมาได้เรียนรู้
ให้หยัดสู้วนเวียนใช่เพียรหนี
หยดหยาดเลือดที่รินไหลในธารี
เผยฤดีที่อ่อนล้าผู้มาเยือน

• หนึ่งใบไม้ที่หายไปจากยอดก้าน
ถมทับธารชาดโลหิตปลิดเนื้อเฉือน
กระเซ็นสายคาวคลุ้งปรุงรสเจือน
ผองเหล่าเพื่อนที่ล้มตายเพราะไฟฟอน

• เพลิงอำนาจบารมีที่ล่อหลอก
นำปืนกรอกปลงปลิดมิตรรื้อถอน
จบสิ้นฉากทุกสิ่งจบทุกตอน
เพียงเพราะก้อนหัวใจไม่ตรงกัน

!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?
!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!?

• มองเห็นเจ้ากรวดเม็ดร้าว
เบือนหน้าราวใจแยกแตกจากฝัน
ธุลีหินเจ้าเอยรอสักวัน
ให้ข้าฯนั้นซบแนบยามสิ้นใจ

******

แรงบันดาลใจจากเศษธุลี หนึ่งในกวีไพเราะ ของใบไม้ที่หายไป

11:52 PM  
Blogger keerati said...

บทนี้ชื่อ

กาลล่วง

กาลล่วงลวงล้าโรยเรี่ยวแรง
ดั่งดวงชีวิตวาบแสงสุดท้าย
โชติฉายเปล่งกายละอองส่อง
เสียงตะโกนร่ำร้องเพียงเพื่อเสรี

ไม่อาจคาดคิดจริตมนุษย์
ปราดเปรื่องเฟื่องฟูสุดพ้นสุขี
เข่นฆ่าหมายประกาศว่ากูดี
เพียงเพื่อชี้วัดอำนาจองอาจใจ

ใครหรือคือผู้อยู่ค้ำหล้า
ด้วยอำนาจศักดาซื้อหาไว้
จองสวรรค์ชั้นฟ้าครอบครองไป
แน่หรือใครใช่ที่คืนนรกพลัน

หาญกล้าชาติทหารมาเพื่อกู้
เคยเชิดชูกำลังล้วนปลุกฝัน
เมื่อครั้งก่อนท่านเคยประหารกัน
วันนี้ยันยืนไหมว่าไม่ควร

ชาติทหารรักษ์แผ่นดินนี้แน่หรือ
โอ...เตรียมถือกระบอกปืนมเหศวร
กระสุนท่านจมฝังติดตรึงตรวน
ดังกระพรวนย่างกรายกรีดเสียงคน

สามสิบปีผ่านพ้นคนเลือนหาย
ที่ล้มตายจมฝังยังสับสน
นี่หรือคือเสรีภาพปราบดากมล
เลือดระคนเพื่อยั้งย่อชลอมาร

ตุลาเอยเลยผ่านไม่นานนัก
คาวเลือดจักโชยย้อนกลอนขับขาน
เพื่อเพื่อนพ้องร้องกู่ก้องเป็นตำนาน
ใช่ประจานอมนุษย์เพียงหยุดตรอง

ลบรอยด่างช่างยากกว่าคาดนึก
กงเกวียนตรึกตริผลิสิคำถอง
กระแทกกระทุ้งมุ่งหมายให้หมุนมอง
เราต่างพ้องร้องรักษาประชาธิปไตย

11:53 PM  
Blogger นุ่น said...

เขียนเก่งจัง เพราะดีพี่อ้อย

10:34 AM  
Anonymous Anonymous said...

โหย เขียนได้ดีจัง
วันที่สิบสี่ นุ่งอยู่ในรถ เพื่อนเปิดเพลงดั้งเดิมของคาราวาน ยุคบันทึกในป่า

ขอบคุณที่เขียนถึงเดือนตุลา
หวังว่ามันจะเป็นความทรงจำ และบทเรียนของคนรุ่นใหม่ๆ ครับ

แล้วจะเข้ามาอ่านอีกครับ

7:41 AM  
Blogger keerati said...

ยินดีจ้า


เราก็ชอบเรื่องที่เธอเขียนนะ



แล้วจะแวะไปหานะคะ

1:00 AM  
Anonymous Anonymous said...

improve search engine ranking elite seo backlinks seo backlink

3:36 AM  
Anonymous Anonymous said...

plyfon.blogspot.com best site Now that we are fresh from 2008 and nearly the full month into 2009 we're seeing plenty of job losses and people losing their homes, cars, and lives

5:47 AM  
Anonymous Anonymous said...

You're so interesting! I do not think I've read something like that before. So good to discover somebody with genuine thoughts on this subject. Seriously.. thanks for starting this up. This web site is one thing that's needed on the internet, someone with some originality!

[url=http://truebluepokies4u.com]pokies bonus[/url]

12:47 PM  

Post a Comment

<< Home