ความเหงากับจานปลาทู

กลิ่นหอม...หอมของปลาทู...
ฉันจำได้ปลาทู------------หอม..หอม..อืมมมมม
ปลาทูย่าง อาหารค่ำของเรามื้อนั้นเธอแบ่งปันฉัน

ในจานสังกะสีปลาทูตัวเล็ก
เธอว่าเราก็แบ่งกันได้...แบ่งปันกัน
ปลาทูเหลือเพียงก้าง และหัวปลาอมยิ้ม

เราอิ่มท้อง..เธอ-ฉัน อิ่มท้องที่มีความรักและปลาทู

จานว่างเปล่า
ท้องว่างเปล่า
ใจว่างเปล่า

นานแล้วที่เธอไม่อยู่
ยังคงมองจานใบเก่า
ที่เคยมีปลาทูย่าง
หอม...หอม...ที่เราแบ่งกันกิน

ฉันสะดุ้งตื่น
เหลือบมองดูจานพลาสติกใบใหม่
กับอาหารเม็ด ที่มีกลิ่นปลาทู

ใจยังโหยหาแมวในความฝันตัวนั้น
ฉันตะล่อมเลียอาหารเม็ดรูปแปลกและกลิ่นปลาทูปลอม...ปลอม

ในจานพลาสติก

ฉันเหงาแต่ฉันต้องกิน

ด้วยความหิวเพื่อคืนนี้จะขอหลับตาฝันถึงเธอ..และปลาทูหอม--หอม

ในจานสังกะสีใบเดิม