1554 Better late than never.

บนทางฝัน แน่นอนว่าอุปสรรคจะต้องเวียนเข้ามาทักทาย เม่นน้อยในอ้อมแขนพร้อมสลัดขนแหลมทำร้าย ... ถ้าเลือกจะทำแล้ว อดทนเท่านั้น

Monday, December 18, 2006

เมื่อฤดูหนาวมาถึง





1.
ที่บ้านของฉันมีเพิงไม้
ลมฝนเมื่อวันก่อนทำหลังคาพังยับ
เมื่อคืนฉันมองเห็นจันทร์สวย
ดึกหน่อยลมโกรก ฉันหนาว

2.
แม่บอกกับฉัน
เป็นผู้นำต้องกล้าหาญ
ฉันอยากเติบใหญ่เป็นผู้นำ
ที่มีความพอเพียง

3.
ฉันออกเดินทาง
เพื่อเสาะหา..และเรียนรู้
หนทางที่ทำให้คืนนี้บ้านของฉัน
อบอุ่นให้แม่ไม่หนาวสั่น

4.
นั่นไงทางมะพร้าว
ช่างใหญ่ยาวเสียจริง
แม่คงภูมิใจเจ้าลูกอย่างฉัน
ตะวันยังไม่คล้อยฉันจะลากมันกลับบ้าน

5.
ท่านผู้นำ..ท่านผู้นำ
ฉันคิด คำนี้ช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน
ฉันใช้เรี่ยวแรงทั้งหมด โถมเข้าใส่
เพื่อบ้านของเรา

6.
ค่ำคืนแสนหนาวหลังฝนซา
จะมีกี่บ้านกันหนาเข้าถึงลิ้มรสนั้น
ความหนาวที่รั้งดึงให้ผิวกาย
ระริกรัวสะอื้นสะอึก

7.
ฮุยเล่ฮุย..เอ้า..ฮุยเล่ฮุย
ตะวันจวนค่ำแม่ฉันร้องหา
เดี๋ยวนะแม่จ๋า
เป็นผู้นำต้องอดทน

8.
เสียงระงมดังลั่น
เสียงแม่ดังสั่นหัวใจลูกเหลือแสน
ความหนาวดอกหรือ ฉันละทิ้งทางมะพร้าว
ก้าวต่อก้าวไม่รอรี..........................แม่

9.
เอ้งอ๋างดังสักครู่
นาทีนี้ฉันหนาวยิ่งกว่าหนาว
แม่หลับบนถุงกระสอบ..แม่คงอุ่นดีแล้ว
เพียงพริบตา เขาทั้งหมดก็จากไป

10.
เพิงหมาแหงน
คืนนี้มีดาวระยิบ ฉันนอนหนาว
เนื้อตัวสั่นคืนนี้ไม่มีแม่ให้เคียงเกยเบียดกายอุ่น
สักวันแม่จะกลับมาไหม อยากให้แม่เห็นบ้านใหม่ของเราจัง

0 Comments:

Post a Comment

<< Home